Na današnji dan rođen je čovek koji je zauvek promenio istoriju sporta, ne samo kao jedan od najvećih boksera svih vremena, već i kao ličnost koja je ostavila neizbrisiv trag i van ringa, postavši simbol uticaja i inspiracije za mnoge.
Prošlo je osam i po godina od kada nas je napustio Muhamed ali, globalna ikona čiji uticaj daleko prevazilazi granice sporta. Ali je bio oličenje hrabrosti, nepokolebljivosti i borbe za pravdu, čovek čije ime u stranicama istorije ne bledi ni decenijama nakon završetka njegove karijere.
Od crvenog bicikla do zlata u Rimu
Rođen kao Kasijus Marselus Klej u Luisvilu, Kentaki, 1942. godine, Alijev put ka besmrtnosti počeo je jednim, naizgled trivijalnim događajem – krađom njegovog crvenog bicikla. Taj incident odveo ga je u salu narednika Džoa Martina, trenera boksa, koji je prepoznao sirovi talenat mladog Kleja.
Već sa 18 godina, Ali je osvajao odličja. Na Olimpijskim igrama u Rimu 1960. godine, pobedio je Poljaka Zbignjeva Petričkovskog u finalu poluteške kategorije. Njegovi sportski trijumfi nisu se dogodili samo zahvaljujući njegovom talentu, već i hrabrosti. O tome najbolje svedoči priča koja kaže da je, po povratku u SAD, odbio da nosi medalju u društvu koje ga nije prihvatalo, bacivši je u reku Ohajo nakon što je diskriminisan u restoranu.
Transformacija u Muhameda Alija
Četiri godine kasnije, u Majamiju, Ali je skinuo sa trona strašnog Sonija Listona, postavši svetski šampion u teškoj kategoriji. Iste godine prešao je u islam i promenio ime u Muhamed Ali, odbacujući ime koje je, kako je govorio, bilo „ime roba“. Ova odluka izazvala je kontroverze, ali je postala ključni deo njegove borbe za jednakost i pravo na identitet.
Stav koji je menjao svet
„Nemam nikakvih nesuglasica s Vijetnamom,“ izjavio je Ali odbijajući da bude regrutovan za rat u Vijetnamu. Ovaj potez ga je koštao titule i zabrane bavljenja boksom, ali ga je učvrstio kao glas savesti jedne generacije. Njegov povratak u ring 1971. godine u borbi protiv Džoa Frejzera nazvan je „Borba veka“ – ne samo zbog sportskog rivalstva već i zbog simbolike koju je nosila.
Borbe koje su ušle u legendu
Alijeve borbe bile su mnogo više od sportskih događaja. „Tutnjava u džungli“ protiv Džordža Formana 1974. godine i „Triler u Manili“ protiv Frejzera 1975. godine postali su deo svetske kulturne baštine. Njegova strategija, poput „rope-a-dope“ taktike protiv Formana, pokazala je genijalnost kakva se retko viđa u sportu.
Pad i besmrtnost
Ali je u poslednjim godinama karijere pokazivao znakove Parkinsonove bolesti, koja mu je zvanično dijagnostikovana 1984. godine. Ipak, njegovo pojavljivanje na ceremoniji otvaranja Olimpijskih igara u Atlanti 1996. godine, kada je upalio plamen, ostaje jedan od najemotivnijih trenutaka u istoriji sporta.
Uticaj na sport i društvo
Muhamed Ali nije bio samo bokserska legenda. Njegov uticaj na društvo, hrabrost da govori protiv nepravde i beskompromisna borba za ideale učinili su ga globalnim simbolom borbe za pravdu. On je bio inovator u ringu, strateg koji je kombinovao snagu, tehniku i inteligenciju.
„On je postavio temelje za ono što boks danas predstavlja,“ rekao je nekadašnji bokserski šampion Džaner Sajak. „Ali je bio jedinstven, ne samo zbog svojih veština, već zbog stava s kojim je ulazio u svaki meč.“
„Najveći svih vremena“
Njegova tvrdnja da je „najveći svih vremena“ postala je mantra koja i danas odzvanja. Majk Tajson, jedan od najdominantnijih boraca u istoriji, svojevremeno je rekao: „Svaka glava mora da se pokloni pred Alijem. On je zaista najveći.“
Muhamed Ali nas je napustio 2016. godine, ali njegova zaostavština živi i danas. Njegov život nije bio samo sportska priča – to je priča o ljudskoj snazi, borbi protiv nepravde i inspiraciji milionima širom sveta.
